آمادگی قبل از سونوگرافی تیروئید

سونوگرافی تیروئید، به عنوان یک روش تصویربرداری تشخیصی غیرتهاجمی، نقش محوری در ارزیابی سلامت غده تیروئید ایفا می‌کند. این تکنیک با بهره‌گیری از امواج صوتی با فرکانس بالا، تصاویری دقیق و لحظه‌ای از ساختار تیروئید و بافت‌های پیرامون آن در ناحیه گردن ارائه می‌دهد. هدف اصلی این معاینه، شناسایی ناهنجاری‌هایی نظیر گره‌ها (ندول‌ها)، کیست‌ها، التهاب یا سایر تغییرات ساختاری است که ممکن است نشان‌دهنده بیماری‌های تیروئید باشند. اطلاعات حاصل از این سونوگرافی، مبنای تشخیص دقیق و برنامه‌ریزی درمانی مؤثر برای پزشکان متخصص غدد و متابولیسم است.

اهمیت آمادگی صحیح برای سونوگرافی تیروئید، اگرچه اغلب شامل مراحل ساده‌ای است، اما برای تضمین کیفیت بالای تصاویر و در نتیجه، دقت تشخیصی رادیولوژیست از اهمیت بالایی برخوردار است. عدم رعایت این نکات می‌تواند منجر به تولید تصاویری نامشخص، نیاز به تکرار سونوگرافی، یا حتی تأخیر در تشخیص و درمان شود. آگاهی کامل بیمار از فرآیند و آمادگی‌های لازم، به کاهش اضطراب و افزایش همکاری او در طول معاینه کمک شایانی می‌کند، که مستقیماً بر کیفیت تصاویر و سرعت انجام آزمایش تأثیر مثبت می‌گذارد.

آمادگی قبل سونوگرافی تیروئید چیست؟

سونوگرافی تیروئید یک روش تصویربرداری پزشکی غیرتهاجمی و بسیار ایمن است که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر دقیق از غده تیروئید استفاده می‌کند. این روش به دلیل عدم استفاده از اشعه یونیزان، برای همه گروه‌های سنی، به ویژه کودکان و زنان باردار، کاملاً بی‌خطر محسوب می‌شود و به عنوان ابزاری کلیدی در ارزیابی ساختاری غده تیروئید شناخته شده است.

تیروئید، غده‌ای با عملکردهای حیاتی

غده تیروئید، که شکلی شبیه به پروانه دارد، در قسمت جلویی گردن و بالای استخوان ترقوه قرار گرفته است. این غده به عنوان یکی از نُه غده اصلی درون‌ریز بدن، مسئول تولید و ترشح هورمون‌های حیاتی T3 و T4 به جریان خون است. این هورمون‌ها نقش اساسی در تنظیم عملکردهای مهم بدن، از جمله متابولیسم، تولید انرژی، عملکرد قلب و مغز ایفا می‌کنند. به همین دلیل، هرگونه اختلال در عملکرد یا ساختار آن می‌تواند به مشکلات متعددی در سیستم‌های بدن منجر شود.

چرا سونوگرافی تیروئید انجام می‌شود؟

پزشکان به دلایل متعددی سونوگرافی تیروئید را تجویز می‌کنند تا وضعیت این غده حیاتی را به طور دقیق بررسی کنند. یکی از کاربردهای اصلی آن، تشخیص گواتر یا همان بزرگی غده تیروئید است. علاوه بر این، سونوگرافی ابزار اصلی برای شناسایی و ارزیابی ندول‌های تیروئید، یا همان توده‌ها و گره‌های موجود در غده است. این ندول‌ها می‌توانند خوش‌خیم یا بدخیم باشند و سونوگرافی به پزشک کمک می‌کند تا با بررسی ویژگی‌های آن‌ها، ماهیتشان را تعیین کند. این روش همچنین برای پیگیری تغییرات در بیمارانی که سابقه بیماری تیروئید دارند و همچنین ارزیابی تغییرات ساختاری غده در پی نتایج غیرطبیعی آزمایش‌های هورمونی، کاربرد دارد. یکی از مهم‌ترین کاربردهای سونوگرافی تیروئید، استفاده از آن به عنوان یک راهنمای دقیق برای انجام بیوپسی سوزنی از ندول‌های مشکوک است که به افزایش دقت نمونه‌برداری کمک شایانی می‌کند.

در مورد شناسایی ندول‌ها، سونوگرافی تیروئید دقت و حساسیت بالایی از خود نشان می‌دهد؛ این روش قادر است ندول‌هایی را شناسایی کند که با معاینه فیزیکی قابل لمس نیستند. در واقع، نتایج مطالعات نشان داده است که ندول‌ها در سونوگرافی تیروئید ممکن است در تا ۷۰ درصد بزرگسالان، به ویژه در گروه‌های سنی بالاتر، شناسایی شوند. این آمار بالا نباید باعث نگرانی شود، چرا که اکثریت قریب به اتفاق این ندول‌ها خوش‌خیم هستند و معمولاً هیچ خطری برای سلامت فرد ندارند. در موارد بسیار کمی، این ندول‌ها ممکن است نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر یا درمان داشته باشند.

آمادگی‌های کلیدی قبل از سونوگرافی تیروئید

آمادگی برای سونوگرافی تیروئید معمولاً ساده است و برخلاف برخی دیگر از روش‌های تصویربرداری، پیچیدگی خاصی ندارد. رعایت چند نکته اساسی به حصول بهترین نتایج کمک می‌کند.

لباس و جواهرات

برای انجام سونوگرافی تیروئید، توصیه می‌شود که بیماران لباس‌های راحت و گشاد بپوشند. به طور خاص، باید از پوشیدن لباس‌های یقه بلند یا یقه اسکی خودداری شود. در برخی موارد، ممکن است از بیمار خواسته شود که تمامی لباس‌های ناحیه مورد معاینه را درآورده و گان مخصوص بیمارستان را بپوشد. دلیل اصلی این توصیه‌ها، فراهم آوردن دسترسی آسان و بدون مانع به ناحیه گردن برای تکنسین سونوگرافی یا پزشک است. این دسترسی راحت، امکان حرکت آزادانه مبدل سونوگرافی را فراهم کرده و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا تصاویر واضح و جامعی را بدون هیچ مزاحمتی ثبت کنند.

همچنین، توصیه می‌شود که قبل از سونوگرافی، تمامی جواهرات، به ویژه گردنبندها، از ناحیه گردن برداشته شوند. اگرچه امواج اولتراسوند مانند اشعه ایکس تحت تأثیر فلزات قرار نمی‌گیرند و جواهرات به دستگاه سونوگرافی آسیب نمی‌رسانند ، اما برداشتن آن‌ها به دلایل عملی مهم است. جواهرات می‌توانند به طور فیزیکی مانع حرکت و قرارگیری صحیح پروب سونوگرافی شوند و گرفتن تصاویر کامل را دشوار سازند. علاوه بر این، در صورتی که نیاز به انجام بیوپسی (FNA) در همان جلسه سونوگرافی باشد، وجود جواهرات در اطراف گردن می‌تواند خطر آسیب تصادفی یا گیر کردن را افزایش دهد. رعایت این نکات به ظاهر کوچک، به طور قابل توجهی به روان‌تر شدن فرآیند سونوگرافی و کاهش هرگونه ناراحتی یا وقفه غیرضروری کمک می‌کند، که در نهایت منجر به بهبود کیفیت تصاویر تشخیصی می‌شود.

ناشتا بودن و رژیم غذایی

یکی از رایج‌ترین ابهامات در مورد آمادگی برای سونوگرافی، نیاز به ناشتا بودن است. برای سونوگرافی تیروئید، اجماع غالب منابع نشان می‌دهد که به طور کلی نیازی به ناشتا بودن یا تغییر رژیم غذایی خاصی نیست. بیماران معمولاً می‌توانند قبل از انجام این سونوگرافی، به صورت عادی غذا و آب مصرف کنند.

با این حال، یک منبع توصیه می‌کند که حداقل ۶ تا ۸ ساعت قبل از سونوگرافی تیروئید ناشتا باشید، با این استدلال که غذا می‌تواند غده تیروئید را به طور موقت بزرگ کرده و در تصاویر اولتراسوند اختلال ایجاد کند. این توصیه در تضاد مستقیم با اکثر منابع است و معمولاً برای سونوگرافی‌های شکمی (که در آن گاز روده یا محتویات معده می‌توانند دید اندام‌ها را مختل کنند) کاربرد دارد. از آنجا که سونوگرافی تیروئید یک معاینه سطحی است و تأثیر غذا بر اندازه موقت تیروئید به حدی نیست که در کیفیت تصویر اختلال جدی ایجاد کند، این تفاوت در توصیه‌ها ممکن است ناشی از تعمیم دستورالعمل‌های عمومی سونوگرافی به سونوگرافی تیروئید باشد.

با توجه به این تناقض احتمالی، مهم‌ترین نکته این است که بیماران همیشه باید دستورالعمل‌های خاص را از پزشک ارجاع‌دهنده خود یا مرکز تصویربرداری که قرار است سونوگرافی را انجام دهند، جویا شوند. این اقدام از هرگونه سردرگمی جلوگیری کرده و اطمینان می‌دهد که بیمار دقیقاً بر اساس پروتکل‌های مرکز مربوطه آماده می‌شود. پیروی از دستورالعمل‌های دقیق مرکز، نه تنها به جلوگیری از تأخیر یا نیاز به تکرار معاینه کمک می‌کند، بلکه به پزشک امکان می‌دهد تا دقیق‌ترین نتایج ممکن را به دست آورد.

مدیریت داروها و مکمل‌ها

در مورد مصرف داروها و مکمل‌ها قبل از سونوگرافی تیروئید، دستورالعمل‌ها معمولاً ساده هستند. برای یک سونوگرافی تیروئید معمولی، بیماران عموماً نیازی به قطع یا تغییر برنامه مصرف داروهای خود ندارند. قاعده کلی در تصویربرداری پزشکی این است که بیماران هرگز نباید داروهای تجویزشده خود را بدون دستور صریح پزشک قطع کنند، حتی اگر برای انواع دیگر سونوگرافی نیاز به ناشتا بودن باشد. با این حال، همیشه ضروری است که پزشک و کارکنان مرکز تصویربرداری را در مورد تمامی داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل‌های گیاهی، مطلع سازید. این اطلاعات به تیم پزشکی کمک می‌کند تا هرگونه تداخل احتمالی یا ملاحظات خاصی را که ممکن است بر روند معاینه یا تفسیر نتایج تأثیر بگذارد، شناسایی کنند.

در خصوص داروهای تیروئید، لازم به ذکر است که دستورالعمل‌های مربوط به قطع موقت داروهای هورمون تیروئید (مانند لووتیروکسین) معمولاً برای آزمایش‌های خون تیروئید (به منظور ارزیابی عملکرد تیروئید بدون تأثیر دارو) مطرح می‌شوند و برای خود سونوگرافی تیروئید کاربرد ندارند. هدف سونوگرافی، بررسی ساختار فیزیکی غده است، نه عملکرد آن.

مهم‌ترین نکته در مدیریت داروها، به ویژه داروهای رقیق‌کننده خون (ضد انعقاد)، زمانی مطرح می‌شود که احتمال انجام بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA) تیروئید در کنار یا پس از سونوگرافی وجود داشته باشد. بیوپسی یک روش تهاجمی است و داروهای رقیق‌کننده خون می‌توانند خطر خونریزی را به طور قابل توجهی افزایش دهند. بنابراین، اگر بیوپسی برنامه‌ریزی شده باشد یا پزشک احتمال انجام آن را بدهد، بیماران مصرف‌کننده داروهایی مانند وارفارین، کلوپیدوگرل، دابیگاتران، پراسوگرل، دی‌پیریدامول یا آسانتین

باید حتماً از قبل به پزشک خود و مرکز تصویربرداری اطلاع دهند. پزشک احتمالاً دستورالعمل‌های خاصی برای قطع یا تنظیم دوز این داروها برای چند روز قبل از بیوپسی خواهد داد تا خطر خونریزی در طول و پس از عمل به حداقل برسد. همچنین، از مصرف مکمل‌های گیاهی که ممکن است بر انعقاد خون تأثیر بگذارند، باید با مشورت پزشک خودداری شود. این تمایز حیاتی بین آمادگی برای سونوگرافی صرف و آمادگی برای بیوپسی، یک نکته ایمنی بسیار مهم است که بیماران باید از آن آگاه باشند. عدم مدیریت صحیح داروهای رقیق‌کننده خون قبل از بیوپسی می‌تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد. بنابراین، ارتباط فعال و شفاف بیمار با تیم پزشکی در مورد تمامی داروهای مصرفی، سنگ بنای مراقبت ایمن و مؤثر است.

مدارک و سوابق پزشکی برای سونوگرافی تیروئید

برای انجام سونوگرافی تیروئید، همراه داشتن برخی مدارک اداری ضروری است. بیماران باید کارت شناسایی عکس‌دار معتبر، کارت بهداشت استانی (در صورت لزوم)، و فرم ارجاع یا درخواست اصلی پزشک خود را به همراه داشته باشند. این مدارک برای فرآیند پذیرش و اطمینان از انجام صحیح معاینه برای بیمار مناسب حیاتی هستند.

فراتر از مدارک شناسایی، همراه داشتن سوابق پزشکی قبلی، به ویژه نتایج آزمایشگاهی اخیر و گزارش‌ها و تصاویر سونوگرافی‌های تیروئید گذشته، به شدت توصیه می‌شود. این سوابق شامل آخرین آزمایش‌های عملکرد تیروئید (مانند TSH، T3، T4، و آنتی‌بادی‌های تیروئید مانند Anti-TPO) می‌شود که اطلاعات حیاتی درباره عملکرد غده تیروئید ارائه می‌دهند و مکمل اطلاعات ساختاری سونوگرافی هستند.

اهمیت این مدارک تاریخی در چندین جنبه نهفته است. اولاً، به رادیولوژیست کمک می‌کند تا با مقایسه یافته‌های فعلی با داده‌های گذشته، گزارشی جامع‌تر و دقیق‌تر ارائه دهد. ثانیاً، سوابق قبلی زمینه ضروری را برای تفسیر نتایج فراهم می‌کنند؛ به عنوان مثال، در ارزیابی ندول‌های تیروئید، مقایسه تصاویر فعلی با تصاویر گذشته برای ارزیابی تغییرات در اندازه، شکل یا ویژگی‌ها در طول زمان بسیار مهم است. این پیگیری طولی برای تشخیص اینکه آیا یک ندول پایدار است، در حال رشد است یا نیاز به مداخله بیشتر مانند بیوپسی دارد، حیاتی است. بدون این اطلاعات مقایسه‌ای، رادیولوژیست تنها می‌تواند وضعیت فعلی را توصیف کند، در حالی که اطلاعات مربوط به روند تغییرات، نقش تعیین‌کننده‌ای در تصمیم‌گیری‌های بالینی و تعیین برنامه‌های پیگیری مناسب دارد. این رویکرد نه تنها به دقت تشخیصی می‌افزاید، بلکه می‌تواند از انجام آزمایش‌های تکراری غیرضروری جلوگیری کرده و به مدیریت کارآمدتر و هدفمندتر مراقبت‌های بهداشتی کمک کند.

آمادگی در روز سونوگرافی تیروئید

روز سونوگرافی تیروئید می‌تواند برای بسیاری از بیماران با ابهام و نگرانی‌هایی همراه باشد. با این حال، درک دقیق فرآیند و مراحل انجام آن، به بیمار کمک می‌کند تا با آرامش بیشتری در این آزمایش شرکت کند و تجربه مثبت‌تری داشته باشد. این فرآیند از چند مرحله کلیدی تشکیل شده است که هر یک نقش مهمی در کیفیت و دقت نتایج دارند.

فرآیند گام به گام سونوگرافی

اولین قدم در روز سونوگرافی، پذیرش و ثبت اطلاعات بیمار در بخش مربوطه است. پس از تکمیل مدارک، بیمار به سمت اتاق سونوگرافی هدایت می‌شود، فضایی که با تجهیزات مخصوص این آزمایش آماده شده است. در داخل اتاق، از بیمار خواسته می‌شود که به پشت روی یک تخت سونوگرافی دراز بکشد. این مرحله بسیار مهم است؛ زیرا وضعیت بدن بیمار تأثیر مستقیمی بر دسترسی به غده تیروئید دارد. برای تسهیل دسترسی به ناحیه گردن و اطمینان از قرارگیری صحیح تیروئید در میدان دید، ممکن است از بیمار خواسته شود سر خود را به آرامی کمی به عقب خم کند. در برخی موارد، یک بالش کوچک یا رول زیر شانه‌ها قرار داده می‌شود تا گردن به بهترین شکل ممکن باز شود و رادیولوژیست یا تکنسین سونوگرافی بتواند به راحتی با پروب به تمام بخش‌های غده تیروئید و غدد لنفاوی مجاور دسترسی پیدا کند. این وضعیت به آن‌ها کمک می‌کند تا بهترین تصاویر ممکن را از ساختارهای حیاتی اطراف تیروئید، مانند عروق خونی و عضلات گردن، ثبت کنند و گزارش دقیقی ارائه دهند.

مرحله بعدی، استفاده از ژل سونوگرافی است. رادیولوژیست یا تکنسین، مقدار مناسبی از این ژل شفاف و مبتنی بر آب را روی پوست گردن بیمار، دقیقاً در ناحیه‌ای که قرار است مورد بررسی قرار گیرد، اعمال می‌کند. این ژل نقش حیاتی در انتقال بهینه امواج صوتی ایفا می‌کند. بدون این واسطه، وجود حباب‌های ریز هوا بین پروب و پوست، باعث پراکنده شدن امواج صوتی و کاهش کیفیت تصویر می‌شود. با استفاده از ژل، یک تماس کامل و بدون وقفه بین پروب سونوگرافی و پوست برقرار می‌شود، که به دستگاه امکان می‌دهد تا تصاویر با وضوح بالا و جزئیات دقیق از بافت تیروئید، ندول‌های احتمالی و سایر ناهنجاری‌ها را تولید کند. پس از اعمال ژل، پروب به آرامی و با حرکت‌های کنترل‌شده روی پوست گردن حرکت داده می‌شود. بیمار ممکن است تنها یک فشار ملایم از پروب را روی گردن خود احساس کند، اما این فرآیند کاملاً بدون درد و غیرتهاجمی است. در طول این مرحله، تصاویر مختلفی از زوایای متفاوت از هر دو لوب تیروئید و ناحیه تنگه (isthmus) ضبط می‌شود و در صورت وجود ندول، ویژگی‌های آن مانند اندازه، شکل، بافت (جامد یا کیستیک)، و حضور میکروکلسیفیکاسیون‌ها (رسوبات کوچک کلسیم) به دقت بررسی می‌شود.

مدت زمان، نتایج و مراحل پس از سونوگرافی

یکی از مزایای اصلی سونوگرافی تیروئید، مدت زمان کوتاه آن است. معمولاً این فرآیند بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه به طول می‌انجامد. البته این زمان ممکن است بسته به پیچیدگی مورد، تعداد و اندازه ندول‌ها و نیاز به بررسی ساختارهای بیشتر متفاوت باشد. پس از اتمام تصویربرداری و ثبت تمام اطلاعات مورد نیاز، تکنسین با استفاده از دستمال کاغذی ژل را از روی گردن بیمار پاک می‌کند. در این لحظه، آزمایش به اتمام رسیده است و بیمار می‌تواند مرکز تصویربرداری را ترک کند.

مرحله مهم بعدی، تفسیر نتایج است. تصاویر سونوگرافی ثبت شده بلافاصله برای بررسی و تفسیر به رادیولوژیست ارسال می‌شود. این پزشک متخصص، تمام جزئیات تصاویر را با دقت تحلیل کرده و یک گزارش تشخیصی جامع تهیه می‌کند. در این گزارش، تمام یافته‌های کلیدی، از جمله اندازه کلی غده تیروئید، وجود یا عدم وجود ندول‌ها، و مشخصات دقیق آن‌ها ثبت می‌شود. در صورت وجود ندول، رادیولوژیست ویژگی‌های آن را بر اساس سیستم‌های استاندارد مانند TI-RADS دسته‌بندی می‌کند که به پزشک ارجاع‌دهنده در ارزیابی خطر بدخیمی کمک می‌کند. مدت زمان آماده شدن نتایج بسته به حجم کاری مرکز تصویربرداری می‌تواند متغیر باشد، اما معمولاً گزارش طی چند روز کاری آماده می‌شود. پس از آماده شدن گزارش، به پزشک ارجاع‌دهنده ارسال می‌شود. این پزشک است که نتایج را با سایر اطلاعات بالینی و نتایج آزمایش‌های هورمونی ترکیب می‌کند تا یک تشخیص نهایی ارائه دهد و بهترین برنامه درمانی را برای بیمار تعیین کند. بنابراین، بسیار حیاتی است که بیمار پس از دریافت نتایج، حتماً به پزشک خود مراجعه کند تا در مورد مراحل بعدی، از جمله پیگیری‌های آتی، نیاز به بیوپسی (نمونه‌برداری) یا درمان‌های دارویی، مشاوره بگیرد. این فرآیند کامل و هماهنگ، از پذیرش تا تفسیر نهایی، به بیمار اطمینان می‌دهد که وضعیت سلامت او به طور دقیق و کامل مورد بررسی قرار گرفته است.

در طول سونوگرافی انتظار چه چیزی را داشته باشید؟

فرآیند سونوگرافی تیروئید معمولاً ساده، بدون درد و نسبتاً سریع است. پس از ورود به اتاق معاینه، از بیمار خواسته می‌شود که به پشت روی تخت معاینه دراز بکشد. ممکن است یک بالش کوچک یا کوسن زیر شانه‌ها و گردن قرار داده شود تا گردن به آرامی کشیده شود و دسترسی به ناحیه تیروئید بهتر گردد.

سپس، یک ژل سونوگرافی گرم، شفاف، بر پایه آب و معمولاً ضد حساسیت بر روی گردن بیمار اعمال می‌شود. این ژل به انتقال مؤثر امواج صوتی بین مبدل و پوست کمک می‌کند. در ادامه، تکنسین سونوگرافی یک دستگاه کوچک دستی به نام مبدل (پروب) را به آرامی روی ناحیه ژل‌زده گردن حرکت می‌دهد. این مبدل هم امواج صوتی را ارسال می‌کند و هم بازتاب آن‌ها را دریافت می‌کند و تصاویر بلادرنگ از غده تیروئید و ساختارهای اطراف آن را بر روی صفحه نمایشگر کامپیوتر ایجاد می‌کند. ممکن است در طول معاینه، تکنسین چند سؤال مرتبط با وضعیت تیروئید بیمار بپرسد تا اطلاعات لازم برای گزارش جامع رادیولوژیست را جمع‌آوری کند.

بیمار ممکن است در حین حرکت مبدل، فشار خفیف تا متوسطی را تجربه کند. اگر ناحیه حساس باشد، ممکن است احساس ناراحتی یا درد خفیفی وجود داشته باشد. در چنین مواردی، مهم است که بیمار فوراً تکنسین را مطلع سازد تا موقعیت را تنظیم کرده و راحتی بیمار را در طول معاینه تضمین کند. این ارتباط فعال به حصول بهترین تصاویر ممکن کمک می‌کند. به طور کلی، توصیه می‌شود که در طول سونوگرافی ثابت بمانید و از صحبت کردن خودداری کنید. اگر نیاز به بلعیدن آب دهان وجود دارد، بهتر است با هماهنگی و اجازه تکنسین این کار انجام شود تا حرکت در ناحیه گردن که می‌تواند بر وضوح تصاویر تأثیر بگذارد، به حداقل برسد. این دقت در همکاری بیمار، به طور مستقیم بر کیفیت تصاویر تأثیر می‌گذارد و به رادیولوژیست امکان می‌دهد تا دقیق‌ترین ارزیابی را انجام دهد.

مدت زمان انجام سونوگرافی تیروئید معمولاً کوتاه است و اغلب کمتر از ۳۰ دقیقه به طول می‌انجامد. برخی منابع حتی زمان‌های کوتاه‌تری مانند چند دقیقه یا حدود ۲۰ دقیقه را ذکر کرده‌اند. برای بیماران خردسال، توضیح دادن فرآیند به زبانی ساده و آرامش‌بخش قبل از معاینه بسیار مفید است. کودکان، به ویژه کوچکترها، ممکن است احساس استرس یا ترس داشته باشند؛ همراه آوردن وسایل حواس‌پرتی مانند کتاب، اسباب‌بازی‌های کوچک، موسیقی یا بازی می‌تواند به آرامش و همکاری آن‌ها کمک کند و از حرکاتی که ممکن است زمان تصویربرداری را طولانی کند، بکاهد. همچنین، توصیه می‌شود که بیماران از همراه آوردن کودکان خردسال که نیاز به نظارت دارند، خودداری کنند، زیرا این امر می‌تواند حواس بیمار یا تکنسین را در طول معاینه پرت کند.

نکات کلیدی برای آمادگی قبل سونوگرافی تیروئید